- Szczegóły
- Kategoria: Recenzje czytelników
Tytuł sugeruje, że będzie to książka o dwojga bohaterach. Jednak pierwszoplanową postacią jest młody pisarz, który nie może sobie poradzić ze swoim życiem. Alkohol i narkotyki nie dały mu szczęścia, skoro zdecydował się na odwyk. Anna zauroczona jego twórczością zaprasza go do małej miejscowości na Dolnym Śląsku. W pociągu przychodzi do niego tajemniczy Pan B., który przedstawia się jako czwarte wcielenie duszy francuskiego poety Karola Baudelaire’a. Daje mu wskazówki, jak uzyskać szczęście: Chcesz być szczęśliwy? Spróbuj być zwykłym człowiekiem. Później Pan K. pojawia się jeszcze kilkakrotnie, wyjawia mu dramatyczne sekrety rodzinne. Ich kontakty kończą się makabryczną sceną pogrzebania – na jego prośbę- starca żywego.
- Szczegóły
- Kategoria: Recenzje czytelników
Najlepsze historie to te, które mają źródło w prawdziwych wydarzeniach i rozbudowane dzięki fantazji.
Po przeczytaniu „Osady” i „Wilczej Chaty” i po spotkaniu z ich autorem powyższy cytat z tej drugiej powieści kryminalnej najwyraźniej charakteryzuje credo pisarskie Michała Śmielaka. W obu książkach fantazja góruje nad wydarzeniami prawdziwymi. W „Osadzie” jest wszystko- masa trupów , akcja „Wisła”, problem aborcji, ludowe zabobony i wierzenia, milicja i policja, samosąd, a najważniejsze wydarzenia dzieją się w zimie stulecia. Fikcyjnego seryjnego zabójcę mało skomplikowanego psychicznie trudno nazwać erotomanem raczej „erotumanem”. Tępy pięćdziesięcioletni osiłek, uwodzi inteligentną nastolatkę. Wydaje się też nierealne aby człowiek, który już w młodości popełnił dwa morderstwa w miarę poprawnie zachowywał przez kolejne 30 lat.
- Szczegóły
- Kategoria: Recenzje czytelników
Debiut młodej pisarki (w roku wydania tej powieści miała 36 lat) był udany. Powieść przetłumaczono w 20 krajach, książka posłużyła też do nakręcenia mini serialu telewizyjnego. Czym zasłużyła na takie zainteresowanie? Fabułą, doborem i kreowaniem bohaterów, aktualnością tematyki, egzotyką przyrody australijskiej? Z pewnością wszystkie wymienione elementy złożyły się na poczytność tej powieści mającej po trosze cechy powieści obyczajowej i romansu z dużą dozą egzotycznej flory.
Czytelnik nie jest krytykiem literackim i nie szuka w książce kanonów klasycznej powieści. Chce wyrazistych i różnorodnych bohaterów, ich mocnych przeżyć. Szczególnie młody pasjonat książek pragnie dojrzeć w nich wzorzec postępowania. Ta powieść spełnia w zupełności oczekiwania czytelników, wydawców i filmowców.
- Szczegóły
- Kategoria: Recenzje czytelników
„Drzazga” to reportaż, w którym dominują przypisy i cytaty różnych dokumentów . Wprawdzie autor wymienia poprzedników, którzy zajmowali się tematyką zbrodni popełnianych przez Polaków na Żydach począwszy od okresu przedwojennego aż do pogromów po II wojnie światowej, ale w miarę zagłębiania się w lekturze odnosi się wrażenie, że M. Tryczyk chce pokazać, że wie więcej od innych, jest bardziej dociekliwy, jego rozmówcy są bardziej autentyczni. Terenem jego kwerendy jest Podlasie, a informatorami są mieszkańcy wsi i małych miasteczek. Pokazuje ich jako osoby, które albo nic nie wiedzą, albo najchętniej chciałyby zapomnieć o tym co działo się na terenie ich zamieszkania. Daje do zrozumienia, że oni nie chcą prawdy znać, ani – jeśli ją znają- o niej mówić. Uważa, że skoro on odkrył i ujawnia dramatyczną prawdę o postępowaniu swego dziadka, to powinni to uczynić inni.
- Szczegóły
- Kategoria: Recenzje czytelników
Trzymam się zasady, że nie zapoznaję się z recenzjami książek, które aktualnie czytam. Nie chcę się uprzedzać, dostosowywać swojej oceny do poznanych wcześniej innych recenzji. Autor w Posłowiu informuje czytelnika, że ta książka jest jego fantazją, opartą na rzeczywistych elementach, jakimi są zbudowane przez Niemców w latach 1943 – 1945 podziemne tunele w Górach Sowich. Wymieniane miejscowości też istnieją. Reszta, czyli bohaterowie, ich przeżycia, fabuła są wymysłem autora. Ma do tego prawo, tylko powinien się zastanowić, jak tę „cegłę” zdoła przeczytać czytelnik nawet z wyrobionym zmysłem do fantazjowania. Na małej przestrzeni istnieje kilka światów, dzielą je linie czasu, wyznaczane są trajektorie. Walczące ze sobą grupy osób posługują się tajemniczymi akcesoriami np.: kontrolerem, Dzbanem, mówią o czarnej dziurze, autowagonach, telefonach bez ładowania, misji Białego Pająka. Bohaterowie miewają nie tylko jedno życie, spędzają je na ciągłej walce z tajemniczymi siłami i osobami.
Strona 2 z 6
